Ferðaþjónustan skilar nógum tekjum til að greiða fyrir framkvæmdir á ferðamannastöðum

Tillögur um gjaldtöku á ferðamannastöðum er auðvitað dæmi um nýjan skatt.

Sérstakur skattur á ferðamenn er óþarfur þar sem núverandi skatttekjur af ferðamönnum eru nægar nú þegar.

Í fyrsta lagi skapa 500.000 erlendir ferðamenn + 100.000 af skemmtiferðaskipum um 8.000 störf sem skilar tekjuskatti í ríkissjóð.

Í öðru lagi fær ríkið virðisaukaskatt af þjónustu og verslun ferðamanna.

Mikilvægt er að hlúa að ferðamannastöðum sem margir liggja undir skemmdum, t.d. okkar aðal náttúruperla - hverasvæðið við Geysi. Ríkið verður að taka af skarið og kaupa þetta einkaland fyrir komandi kynslóðir.

Af tvennu illu er skattur á ferðamenn betri kostur en að íslenskar náttúruperlur skemmist vegna ágangs ferðamanna.

En að stjórnmálamenn skuli ekki hafa tryggt fjármagn úr sameginlegum sjóðum til umsjónar, viðhalds og uppbyggingar ferðamannastaða er forkastanlegt.

Andstaða við gistináttagjald

Upplýsingasíða fyrir ferðamenn

Til að halda í ferðamenn er nauðsynlegt að veita þeim og ferðaskrifstofum erlendis bestu fáanlegu upplýsingar um náttúruhamfarir. 

Fólk sem ekki þekkir aðstæður hér á landi getur haldið að það sé of hættulegt að ferðast til Íslands vegna eldgossins á Fimmvörðuhálsi og þar af leiðandi hætt við ferðina á röngum forsendum.

Upplýsingasíða fyrir ferðamenn og fjölmiðla mundi hjálpa fólki að taka rétta ákvörðun um hvort betra er að vera heima eða ferðast til Íslands.

Þurfum að fylgjast með Kötlu

Leiðsögumaður eða kaldur karl í krapinu?

„Sjálfur hef ég 15 ára reynslu af jöklinum,“ sagði Gylfi Sævarsson framkvæmdastjóri Vélsleðaleigunnar ehf. í Kastljósi í kvöld. Vélsleðaleigan skipulagði afdrifaríka vélsleðaferð á Langjökul á sunnudag þar sem skosk mæðgini urðu viðskila við hópinn í aftakaveðri og litlu sem engu skyggni.

Í Sjónvarpsfréttum í kvöld var sagt frá því að afar litlar kröfur eru gerðar til stofnenda fyrirtækja með vélsleðaferðir. Nær hver sem er getur stofnað afþreyingarfyrirtæki og farið með fólk í vélsleðaferðir á jökli. Sá hinn sami þarf að uppfylla eftirfarandi skilyrði;

·         vera orðinn 20 ára

·         vera lögráða

·         hafa búsetu á Ísland

·         hafa ekki hlotið dóm fyrir atvinnurekstur sl. fjögur ár.

Engar kröfur eru gerðar til viðkomandi um þekkingu á jöklum eða ferðum þangað.

Hver sem er getur kallað sig leiðsögumann

Fararstjórarnir þrír í umræddri ferð kalla sig leiðsögumenn án þess að hafa hlotið til þess menntun. Án þess að leggja dóm á hæfileika og reynslu fararstjóranna í viðkomandi ferð af jöklaferðum er mjög bagalegt þegar fólk ruglast á þessum starfsheitum því það hefur ítrekað komið óorði á fagmenntaða leiðsögumenn að ósekju.

Evrópustaðall gerir skýran greinarmun á starfsheiti fararstjóra og leiðsögumanna. Leiðsögumenn þurfa að ljúka sérhæfðu námi í leiðsögn um það svæði sem þeir leiðsegja á sem er viðurkennt af viðeigandi yfirvöldum. Fararstjórar þurfa enga menntun.

Nær 300 björgunarsveitarmenn tóku þátt í leit á jöklinum. Fólkið fannst heilu og höldnu eftir um 8 klukkustundir frá því það varð viðskila við hópinn.

Eru fjöldaferðamannastaðir slæmir?

Hvers vegna eru leiðsögumenn ofurnæmir fyrir þróun fjöldaferðamennsku á Íslandi á meðan almenningur og stjórnvöld kæra sig kollótt?

Margir leiðögumenn kollegar mínir hugsa með hryllingi til Geysissvæðisins í tvennum skilningi. Í fyrsta lagi vegna þess að staðurinn er í mikilli niðurníðslu og í öðru lagi vegna þess að hrikalegur fjöldi ferðamanna suma daga dregur úr mjög úr jákvæðri upplifun af svæðinu.

Í hádeginu suma daga á sumrin spígspora um svæðið allt að 6.000 manns, langflestir um hádegisbilið milli klukkan 11 og 15.

Í mínum huga er Geysisvæðið skólabókardæmi um fjöldaferðamannastað (e. mass tourism attraction) en aldrei er minnst á þessa staðreynd í upplýsingar- og kynningarefni Ferðamálastofu né söluaðila ferðaþjónustu, væntanlega vegna þess að fjöldaferðamennska (e. mass tourism) er neikvæð í hugum ferðamanna, einkum þeirra sem fara gagngert til lands til að upplifa náttúruna eins og um 80 prósent erlendra ferðamanna sem koma hingað til lands segjast gera.

Póstmódernísk skrif lýsa gjarna Amerískum nútíma-ferðamannastöðum á þann hátt að þeir endurspegli hluta af póstmódernískum kenningum í því að leggja áherslu á manngerða og óekta hluti, skírskota til fjöldans, líkja eftir sögulegum staðreyndum, og leitast við að sýna fullkomna útgáfu af þeim sjálfum.

Þetta er þröng og breyngluð sýn sem ekki tekur vinsældir og fjölda slíkra staða í Amerísku landslagi með í reikninginn, sem kallar á svar við þeirri spurningu hvaða merkingu staðirnir hafa í hugum þátttakenda, því slík ófræging amerískrar fjöldamenningar og fjöldaferðamannastaða þröngvar fram sjónarmiðum elítu sem er blind fyrir öðru en eigin hugmyndum (Edward Bruner, 1994).

Leiðsögumenn sem ég hef rætt við á förnum vegi eru flestir ef ekki allir sammála því að fjöldi ferðamanna á Geysissvæðinu er alltof mikill suma daga. Þeir hafa ennfremur fylgst með stækkun verslunar og hótels, byggingu smáhýsa, sundlaugar og gestastofu sem líkir eftir sögulegum staðreyndum - sem e.t.v. leitast við að sýna fullkomna útgáfu af Geysisvæðinu.

Þótt leiðsögumenn séu í grundvallaratriðum á móti uppbyggingu sem hér er lýst þá er þeim ljóst að ákveðin þjónusta er nauðsynleg á vinsælum ferðamannastöðum.

Leiðsögumenn leggja mikla áherslu á fyrirbyggjandi aðgerðir á fjöldaferðamannastöðum eins og á Geysissvæðinu í því sjónarmiði að fyrirbyggja slys að svo miklu leyti sem það er hægt, og til þess að vernda náttúruna.

Ástandið við Geysi er svo slæmt að sumir leiðsögumenn eru mjög ósáttir við að stoppa þar - en gera það samt vegna þess að staðurinn er rækilega kynntur í leiðarlýsingu.

Hvers vegna ætli leiðsögumenn séu svona ofurnæmir fyrir þróun fjöldaferðamennsku á Íslandi á meðan almenningur og stjórnvöld kæra sig kollótt?

Ef svo er - hvað er það sem veldur?

Mig grunar að margir Íslendingar sem ferðast um landið í sumar komi til með að ranka við sér.