Skiljanleg óánægja SAF

Flestir þeir sem koma að ferðaþjónustu eru á sama máli um það að ríkið fái nú þegar nægar tekjur af ferðamönnum bæði innlendum og erlendum. Þá er átt við skatttekjur af eldsneyti, virðisaukaskatt af vörum og þjónustu ýmiss konar og tekjuskatt frá þeim þúsundum starfsmanna sem starfa í greininni.

Í fullkomnum heimi væru allar tekjur ríkisins af ferðamönnum notaðar til uppbyggingar í greininni, þá einkum hvað varðar að bæta aðgengi og öryggi ferðamanna - en síðast en ekki síst að tryggja salernisaðstöðu. Hljómar fáránlega ekki satt að salernisaðstaða skuli ekki standa ferðamönnum til boða á vinsælum ferðamannastöðum þar sem tugir þúsunda ferðamanna koma til á ári hverju. Ég nefni Djúpalónssand þar sem búið er að byggja aðstöðu sem er alltaf lokuð.

Til þessa hafa þjóðgarðar verið á fjárlögum sem þýðir að eitthvað af þeim tekjum ríkisins sem skapast hafa vegna ferðaþjónustu hafa skilað sér í uppbyggingu á ferðamannastöðum, t.d. í Skaftafelli. Þar er lítil gestastofa, tjaldstæði og salerni en sjálfboðaliðar frá útlöndum hafa að mestu leyti lagt og viðhaldið göngustígum.

En kjarni málsins er að gistináttagjaldið er óvinsæll kostur fyrir ferðaþjónustuna. Skattinum er komið á með þeim rökum að hér þurfi að gera átak í að bæta aðgengi, aðstöðu og öryggi ferðamanna þar sem þess er þörf. Hingaðtil hefur ríkið séð um þjóðgarðana en ekki áður seilst beint í vasa ferðamanna til að standa undir rekstri.

Það er ekki nema von að SAF, sem með semingi samþykkti að greinin tæki á sig gistináttagjald, skuli mótmæla því að 40 prósent af skattinnheimtunni fari til svæða sem nú þegar eru á könnu ríkisins. Í raun eru það svik.

SAF ósátt við niðurstöðu Alþingis